Beni Bir İple Asın!
Sorsalar kulpu kırık fincanım,
beni bir iple asın!
Yüzümde yara izi,
dudak izi,
el izi.
İrili ufaklı taşlı tarlanın
kızıla çalar toprak kilinde,
emeklemem,
çocukluğum,
gençliğim.
Okunmuş üflenmiş kulağıma
şırıltısı incecik bir derenin.
Ruhum varana kadar
durur durur
dinlerim.
Güz dökmeden sık ağaçlı ormana,
karlı zirvelere bakan göllere,
kendine ağlayan şelalelere,
beni bir iple
asın!
Su ateşe yürüse, ateş küle dönüşse,
külden toprağa düşse, ruhumu bırakırım
kil olacak özüme.
Beni bir iple
asın!
Ezber ayetlerle kavgalı
baş kaldıran sabahın erkenci kuşları,
yırtsın duvarlar gibi katı
karanlık kaplı tayfı,
katsın ruhumun bitmeyen
isyanını!
Beni bir iple asın!
Kulpu kırık fincanım,
yüzümde yara izi
dudak izi
el izi.
Serpil Devrim / Ege’den Esintiler / Bizim Anadolu / 15 Eylül 2021
Şu haber ve yazılarla da ilgilenebilirsiniz:
